Ostatnio zauważyłam, że ładne zdjęcia architektury wcale nie są prostym tematem. Gdyż pomimo tego że jest to dosyć stabilny temat(oczywiście mam na myśli to, że architektura się nie rusza;)) to na dobre zdjęcie ma wpływ dużo czynników. Te czynniki i jak sobie z nimi radzić omówię w dalszej części artykułu. Mam nadzieję, że moje rady pozwolą Wam lepiej bawić się fotografią na wakacjach. Pamiętajcie jednak, że zawsze warto robić też sobie, znajomym czy rodzinie zdjęcia pamiątkowe z podróży. Aby nie było sytuacji kiedy wracamy z podróży i nie ma nas na ani jednym zdjęciu:)

Światło

Pierwszym czynnikiem nad którym się pochylimy jest światło. Jest to zdecydowanie niezwykle zmienny czynnik, ale zarazem przynoszący niepowtarzające efekty. Architektura, oświetlona o różnych porach roku, dnia czy godziny wygląda całkowicie inaczej. Zmienia się jej kolor, nasycenie oraz relacja pomiędzy innymi elementami krajobrazu. Dlatego podczas wycieczek warto sprawdzić pogodę przed wyjściem i jesli chcemy mieć zdjęcie placu skąpanego w słońcu czy zalanej ulicy to warto brać to pod uwagę. Oczywiście, jeśli nie chcecie to nie musicie planować całej wycieczki pod ruch słońca, ale czasami warto cofnąć się do najciekawszych miejsc kiedy dodatkowo jest ciekawe oświetlenie.

Tutaj chciałabym abyście zobaczyli porównanie zdjęć zrobionych w dwa rożne dni. Przez światło padające na fasadę wydaje się jakbyśmy patrzyli na dwa rożne budynki, a tak naprawdę patrzymy na jeden. Jest to swoją drogą Kościół Rzymskokatolicki Pw. Najświętszego Zbawiciela w Pradze, tuż obok wejścia na Most Karola.

Światło dzielimy na sztuczne i naturalne. Wygląd architektury różni się w zależności od tego, jakim światłem jest oświetlana. Zobaczenie budynku w różnych scenografiach świetlnych pozwala nam dostrzec elementy np. fasady nie widoczne na pierwszy rzut oka. Poniżej mamy przykład fragmentu fasady muzeum kapitolińskiego w Rzymie, oświetloną sztucznym światłem, które uwydatnia szczegóły.

Klimat

Jeden z ważniejszych tematów to właśnie uchwycenie klimatu miejsca. Można to zrobić na mnóstwo różnych sposobów, a ogranicza nas tylko nasza wyobraźnia. W zależności od efektu jaki chcemy uzyskać takich środków przekazu możemy użyć. Klimat możemy rozróżnić na odczuwalny nastrój- zgiełk, zamieszanie, spokój, rodzinność, radość czy romantyzm. Ale też pod względem warunków pogodowych, które powodują niepowtarzalną atmosferę i inny obraz świata. Może to być mgła spowijająca budynki mroźnym porankiem czy śnieżny klimat ulicy. Uchwycenie czy zaobserwowanie tutaj wymienionych elementów, może być też świetną inspiracją do rysunku.

Kompozycja i planowanie

---

Zobacz artykuł- podstawy kompozycji i jak zakomponować zdjęcie!

---

Kolejnym punktem aby zrobić ładne zdjęcia architektury jest dobra kompozycja. Obszerniej na ten temat rozpisałam się w artykule powyżej, więc zachęcam do zajrzenia po więcej informacji.

Na początek warto omówić umiejscowienie przedmiotów na naszym „płótnie”- czyli kompozycja otwarta a zamknięta- czym się różnią.
Kompozycja zamknięta charakteryzuje się tym że wszystkie jej najważniejsze elementy są zawarte na ekranie. Czyli jeśli robimy zdjęcie z focusem na fasadę jakiegoś budynku to nie utkniemy ani jej iglicy ani bazy. Najłatwiej to przedstawić na podstawie zdjęć martwej natury.

Z kolei w kompozycji otwartej możemy skupić się na dowolnie wybranym elemencie i pozwolić uciąć inne. Dzięki temu możemy skupić się na detalach.

Warto jednak pamiętać żeby i w jednej i w drugiej kompozycji zostawić trochę miejsca po bokach. Czyli żeby rzeczy na zdjęciu nie kończyły się zaraz przy narożniku. Najlepiej będzie to pokazać na przykładach:

To zdjęcie jest przykładem kompozycji zamkniętej, gdzie cały budynek mieści się w kadrze i skupienie przenosi się na niego. Uchwyciłam tutaj też naturalne obramowanie budynku- drzewa.

To zdjęcie jest przykładem kompozycji otwartej. Widać na nim uciętą ścianę szczytową i kawałek muru odgradzającego ogród od uliczki, miało to wywołać skojarzenie odbiorcy z piramidą.

Podczas robienia zdjęć warto też korzystać z innych metod np. trójpodział czy złoty podział. Linie pomocnicze do tych metod można włączyć w każdym aparacie fotograficznym w ustawieniach. Wtedy zwłaszcza na początkowym stadium będzie Wam łatwiej zapanować nad zdjęciem.

Sprzęt

Aby zacząć robić zdjęcia nie trzeba mieć niesamowicie drogiego i dobrego sprzętu. Ja na początek proponowałabym mały i lekki aparat z dostępem do trybu manualnego, żeby nauczyć się panować nad ISO, czasem naświetlenia i innymi wartościami, a nie robienie na automacie. Uważam bowiem że do zrobienia dobrego zdjęcia nie wystarczy dobry sprzęt a dużo praktyki.

Ciekawe techniki

Aby wasze zdjęcia wyróżniały się jeszcze bardziej, warto wykorzystać różne techniki czy zabiegi manipulacyjne. Dzięki temu Wasze zdjęcie będzie ciekawsze.

Długi czas naświetlania

Jeśli zastanawiacie się co zrobić z dużymi tłumami turystów to warto wykorzystać długi czas naświetlania aby z pojedynczych ludzi zrobiła się jednorodna masa.

Ludzie i architektura na zdjęciu

Kolejnym zagadnieniem jest zrobienie sobie zwykłego zdjęcia pamiątkowego na tle jakiegoś pięknego budynku. Można to zrobić na oczywiście mnóstwo sposobów. Warto jednak pomyśleć jakie ujęcie wybrać, żeby osoba jak i budynek prezentowały się ciekawie i jednocześnie siebie nawzajem nie przyćmiły. Dla przykładu, zdjęcia z dużej odległości gdzie osoba stoi pod budynkiem zwykle nie pokazują tej dobrze tej osoby, więc dominuje nad nią budynek.
Możemy podejść bliżej i od dołu uchwycić kawałek osoby i kawałek budynku.

Przykładowe ładne zdjęcia architektury

Kolor w fotografii to często bardzo pomijany temat, a niezwykle ważny i przydatny. Znajomość mechanizmów kolorystycznych pozwala nam na ciekawsze przedstawienie tematu, komponowanie zdjęć czy . Kolory sprawiają ze nasze zdjęcia są niepowtarzalne, magiczne i potrafią jeszcze bardziej przekazywać emocje. Dlatego w tym artykule postaram się wam przedstawić i zachęcić Was do dalszej eksploracji kolorów.

Czym jest kolor?

W środowisku przyrodniczym nie istnieją kolory jako takie, a jedynie rożnej długości fale świetlne, które są odbijane lub pochłaniane przez otaczające nas rzeczy. To odbicia widzimy na naszej siatkówce oka i tak postrzegamy „kolor”. Barwa biała to w rzeczywistości nałożenie na siebie wszystkich kolorów- długości fal świetlnych. Johannes Itten, sklasyfikował kolory według 3 parametrów: jakość, walor i nasycenie. Jakością nazwał to co powszechnie nazywamy kolorem, walor to jasność barwy, a nasycenie to jej intensywność.

Do czego nam kolory?

Barwy, towarzysza nam na każdym kroku w życiu i warto znać zasady które im towarzyszą.

1. Pierwsza rzeczą która uzyskamy przy dobrym stosowaniu kolorów są emocje. Zwłaszcza w zdjęciach studyjnych przy których mamy władze nad każdym aspektem zdjęcia, dobrze jest zadbać o kolorystykę która będzie emanować charakterem studiowanej osoby/ przedmiotu. Do mistrzostwa opanowali to np. Jingna Zhang i Tim Walker

2. Kompozycja, kolor pomaga w określeniu kompozycji zdjęcia, pokazania gradacji ważności rzeczy

oraz utrzymywania wzroku widza tak jak my sobie tego życzymy. Możemy to zauważyć na przykładzie twórczości Alexandra Valenti i Shae Detar.

3. Kolejna przyczyna dlaczego warto zaznajomić się z magią kolorów jest kontakt i oddziałowywanie na inne osoby powiązane ze sztuką. A nawet na ludzi którzy w ogóle nie mają z nią styczności. Kolory budzą skojarzenia w ludziach, niektóre maja przypisane nawet odczucia które są kulturowo do nich przypisane. Zobaczmy to na przykładzie czerwieni. Może oznaczać miłość, kwitnące uczucie, kojarzy się z tętnieniem serca i walentynkami. Oprócz tego jednak budzi silne skojarzenia ze złością, agresja i rozlewem krwi. Dlatego do zastosowania tego koloru jest potrzebna rozwaga, dodatkowe kolory i np rekwizyty żeby naprowadzić widza na wybrana przez nas emocję.
Żeby jeszcze bardziej zagłębić się w to jak kolor oddziaływuje na kontakt z innymi rodzajami sztuki, warto się ich podjąć i zobaczyć co można osiągnąć. Można zapisać się na rysunek, malarstwo, czy inne formy sztuki.

Rodzaje kolorów- podstawowe, pochodne, złamane itd.

Teraz kilka słów o rodzajach kolorów, sposobów ich mieszania i dobierania, żeby robić to z namysłem.

Więcej na ten temat rozpisane jest w tym artykule, tutaj zajmę się podstawowymi zależnościami.

• Kolory podstawowe– czerwony, żółty, niebieski
• Pochodne– powstają po wymieszaniu podstawowych- pomarańczowy, fiolet, zielony
• Kolory trzeciego rzędu– wymieszane barwy pochodne
• Barwy ciepłe i zimne– ciepłe ożywiają zdjęcie i dodają dynamiki, a zimne ochładzają i uspakajają
• Dopełniające– po zmieszaniu dają czerń, szarość lub biały.na kole barw zwykle leżą po przeciwnej stronie
  Dobre wykorzystanie jest widoczne w zdjęciu zaprezentowanym wyżej autorstwa Shae Detar’a „Go where you wanna go” Dzięki temu zabiegowi kolorystycznemu, postać zostaje bardziej wybita do przodu.

• Złamane– powstają po dodaniu bieli, szarości lub czerni, uzyskujemy nimi uczucie melancholii czy smutku. Służą też do uwypuklenia barw czystych
• Kolory analogiczne– zwykle 3-4 kolory które leżą obok siebie na kole barw. Dzięki temu maja podobne odcienie więc wprowadzają harmonię na zdjęciu. Warto pamiętać jednak żeby jeden z nich był dominujący a reszta dodatkowymi.

RGB, A CMYK

Są to dwie przestrzenie kolorów, różniące się miejscem zastosowania i sposobem tworzenia kolorów pochodnych. A także metodami mieszania.

RGB

Jest to jeden z modeli przestrzeni kolorystycznej. Jego skrót wziął się z nazwy angielskich kolorów czyli Red (czerwony), Green (zielony), Blue (niebieski). Z nich składa się model. Poprzez zmieszanie głównych kolorów można uzyskać barwy pochodne. Model RGB opiera się na przedstawieniu kolorów wynikającym z ludzkiego oka. Dzieje się to poprzez zmieszanie o ustalonych proporcjach trzech wiązek światła czerwonego, żółtego i niebieskiego. Model ten był kiedyś wykorzystywany w technikach analogowych, obecnie również w cyfrowej. Wykorzystuje się go do wyświetlania na ekranach elektrycznych, aparatach cyfrowych czy skanerach.

CMYK

Model kolorystyczny CMYK czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key czyli czarny. Jest to przeciwieństwo do RGB, bo jest zestawem 4 kolorów podstawowych farb drukarskich. Oprócz tego to dalej jest jedna z przestrzeni barw w pracy z grafiką komputerową. Ważne jest tutaj to aby pracować lub zmienić na model kolorów CMYK przed wydrukiem pracy, w przeciwnym wypadku kolory na naszym wydruku mogą się zdecydowanie różnic od tych ukazanych na ekranie.

Pewnie poprzez analizę różnic i podobieństw pomiędzy modelami CMYK i RGB przyszło wam do głowy pytanie, jak to możliwe ze przez zmieszanie trzech mniej więcej podobnych kolorów uzyskujemy albo czarny, albo biały. I jest na to odpowiedź, różnice stanowi inne zmieszanie. Dzielą się one na dwa rodzaje- addytywne i subtraktywne.
Addytywne mieszanie kolorów polega na zmieszaniu różnych barw światła. A łącząc trzy podstawowe kolory otrzymujemy kolor biały. Możecie to kojarzyć z okładki kultowego albumu Pink Floyd’a „Dark Side of the Moon”.

Subtraktywne mieszanie kolorów następuje poprzez zmieszanie ograniczonej palety kolorów, z której można stworzyć wiele innych. Idealna mieszanka barw podstawowych daje czarny. Czyli w modelu CMYK wykorzystuje się subtraktywne mieszanie kolorów.

Czy przy robieniu zdjęć przez przypadek natknęliście się na histogram, albo sami próbowaliście go ogarnąć? I ten wykres wydał wam się zbyt trudny albo niezrozumiały? Pozwól ze wytłumaczę tutaj do czego służy, czym jest, jak się go używa i jak nad nim zapanować!

Zacznijmy od tego że jest to wykres przedstawiający liczbę powtórzeń jakiegoś zjawiska na określonym zbiorowości lub danych. Znajduje on zastosowanie w wielu różnych dziedzinach ale w tym artykule skupimy się oczywiście na jego zastosowaniu w fotografii.
Dla zdjęć, określa on rozkład jasności na zdjęciu- od czerni, przez półtonowy do bieli. Wyrażany jest w 256 stopniach szarości. Oś pozioma oznacza wartości jasności a pionowa ilość pikseli o danej wartości.

Histogram wykorzystujemy do analizy ekspozycji zdjęć, a jeśli jest odpowiednio dobrany to osiągniemy dobrą ekspozycje i szeroki zakres szczegółów.

Najlepiej kiedy robimy zdjęcie utrzymywać wszystkie „słupki” na podobnych wysokościach aby zdjęcie nie było ani przyciemnione ani zbyt jasne. Teraz przeanalizujmy sobie przykłady

Jak wykorzystać histogram

Jeśli słupki są najwyższe po lewej stronie zdjęcia to oznacza że zdjęcie może być za bardzo przyciemnione. Aparat nie zarejestruje wszystkich szczegółów cieni, które jest w stanie. Jeśli takie przyciemnienie zdjęcia nie jest pożądanym efektem możemy wpuścić do aparatu więcej światła przez zwiększenie wartości ISO bądź wydłużając czas otwarcia migawki.

Kulminacja najwyższych słupków po prawej stronie oznacza, że zdjęcie jest prześwietlone. I jeśli nie jest to zamierzony efekt (kiedy taki stosować opiszemy w innym artykule) to warto zmniejszyć ilość wpłacanego światła. Możecie to zrobić poprzez zmniejszenie wartości ISO, zwężenie przysłony i krótsza ekspozycję.

Podczas robienia zdjęcia, często nie mamy czasu na zastanawianie się jaka kompozycja będzie najbardziej pasowała i jak ustawić aparat, dlatego najlepiej zgłębić tą wiedzę przed wyjściem w teren. Ponadto wiedza o kompozycji jest nam potrzebna do innych dziedzin takich jak rysunek czy malarstwo.

---

Naucz się rysować z kursem nauki DOMIN, najlepszy kurs rysunkowy w Polsce!

---

1. Linia horyzontu ~kompozycja linowa

Pierwszym błędem początkującego fotografa jest przekrzywienia linii horyzontu dla dodania dynamiki zdjęciu lub innych pobudek. Jednak to zwykle np przy fotografii morza wygląda jakby ze zdjęcia wypływała woda.

W większości zdjęć (chyba ze czegoś innego wymaga koncepcja) stosujemy prosty horyzont. Można go umieścić go w dowolnym miejscu w zależności co chcę się na zdjęciu ukazać. Im wyżej umieścimy horyzont tym więcej spodu zdjęcia pokażemy czyli np. rozległego jeziora czy pola trzcin. Jeśli zaś nasz horyzont umieścimy nisko to możemy skupić uwagę widza na pięknie układających się chmurach. Zwykle jeśli nasza kompozycja opiera się na horyzoncie będzie statyczna

2. Linie wiodące ~kompozycja dynamiczna

To narzędzie pozwoli na wprowadzenie dynamiki do zdjęcia. Jeśli nasz teren ma silne dominanty w postaci ulic, rur czy mostów to warto dostosować zdjęcie aby ukazać te szczegóły. Poprzez wykorzystanie tych ulic jako linii biegnących do horyzontu możemy wprowadzić głębie na zdjęciu i zatrzymać wzrok oglądającego na dłużej.

3. Trójpodział

Kolejnym podejściem do fotografii jest zastosowanie siatki 9 prostokątów z 4 punktami szczególnymi na przecięciu. Dzięki oparciu kompozycji na tych punktach można stworzyć ciekawe ujęcia, które naturalnie nas zainteresują, co zostało udowodnione przez greckiego filozofa, ale o tą ciekawostkę zostawię na deser-na koniec artykułu:)

Stosując tą siatkę staraj się aby twoje najciekawsze punkty znalazły się na punktach szczególnych. Umieszczamy tam to na czym chcemy zwrócić uwagę widza czyli np przewrócony konar, jadący samochód czy różowego słonia.

4. Kompozycja otwarta/zamknięta

Najłatwiej tutaj wyjaśnić na przykładzie. W kompozycji zamkniętej uchwycimy cały obiekt, bez ucinania. Kompozycja otwarta stanowi wycinek jakiegoś kadru, czyli np. chcemy uchwycić tylko wielkość kopuły więc ucinamy resztę. Oczywiście korzystając z innych reguł np trójpodziału.

5. Kompozycja centralna

Polega na umieszczeniu rzeczy/ człowieka na którym chcemy się skupić w centrum naszego kadru. Zwykle jest to bardziej statyczne ujęcie.

6. Obramowanie zdjęcia

Ten zabieg jest popularny jeśli chcemy pokazać głębie jakiegoś ujęcia, albo chcemy się skupić na podróży oczu widza żeby przeszły jakaś drogę i później trafiły do centralnego punktu na zdjęciu.

7. Kompozycja symetryczna

To kompozycja, na której ukażemy symetryczność, powtórzenie. Można stosować np w kościołach kiedy cały plan jest jednakowy z obydwu stron ale także, na zdjęciu którego jakieś dwa elementy są symetryczne.

7. Ciąg Fibonacciego, złota liczba i złoty trójkąt

Teraz obiecany deser:) Zaczniemy od teorii o ciągu fibonacciego, odkrył go włoski matematyk Leonard z Pizy o przydomku Fibonacci. Jest to ciąg liczb naturalnych, z których każda kolejna liczba jest określona rekurencyjnie- czyli zależy od poprzednich. Pierwszą liczbą jest 0, kolejną 1, a każda kolejna jest sumą dwóch poprzednich.

0 1 1 2 3 5 8 13 21 34 55 89 144 233 itd.

Ciąg Fibonacciego ma ogromny związek ze złotą liczbą. Złota liczba powstaje poprzez podzielenie odcinka w specyficzny sposób: stosunek długości dłuższego odcinka do krótszego musi być równy stosunkowi całego odcinka do dłuższego odcinka.

Początkowo, temat może wydawać się łatwy no bo przecież wychodzisz na ulicę cykasz fotkę i gotowe. Jednak jeśli już próbowałeś to wiesz, że zrobienie dobrej fotografii z ulicy wymaga czasu, cierpliwości, znajomości sprzetu/ustawień i przede wszystkim dobrego oka które uchwyci piękne czy fascynujące chwile. Zamieniając je na nieruchomy obraz. Ponadto w Street photography mamy wiele czynników nad którymi trzeba zapanować-ruszający się ludzie, dumnie wyprostowane budynki, zieleń

Ale na spokojnie, wszystko wam w tym artykule przedstawię, tak na dobry początek ze Street photography.

1. Cierpliwość

Odwołując się do pierwszego „wymogu” Street photography, trzeba powiedzieć że cierpliwość dzieli się na dwa bieguny.

A. Pierwszy to czynność bierna, tak zwane oczekiwanie niczym na rybach. Polega na usadowienie się w interesującym nas miejscu i czekanie aż wydarzy się coś ciekawego. Dzięki temu możemy zaobserwować zmiany ale też pewne reguły panujące w tym miejscu.

B. Drugi to czynność aktywna, czyli przemieszczając się obserwujemy zmieniający się krajobraz, światło i różnorodność.

2. Kompozycja

Aby dobrze robić zdjęcia z ręki, w ruchu w dynamicznym miejscu, warto zadbać o wcześniejsze poznanie techniki komponowania zdjęcia. Wtedy szybko, a nawet później bez zastanawiania się będziecie mogli zrobić piękne zdjęcie, które będzie ciekawe. Są przeróżne rodzaje kompozycji, ale więcej na ten temat opisuje w tym artykule:

http://afot.pl/kompozycja-zdjecia-w-fotografii/

Ponadto, do tego podpunktu zaliczymy również poznanie swojego aparatu- ustawień i możliwości. Zapoznaj się z pojęciami takimi jak ISO, światłosiła (f) i tym podobne. Pomoże Ci to szybciej zapanować nad aparatem, a czasami jest to aż bardzo przydatne zwłaszcza przy street photography, kiedy kadr może się zmienić w ułamku sekundy.

3. Uchwyć emocje albo gesty!

Spraw aby twoje zdjęcie coś opowiadało, bądź przywoływało wspomnienia albo prowokowało do myślenia. Nie pozwól aby twoje zdjęcie nie było nijakie, niech coś je wyróżnia- jak nie emocje to niesamowita gra świateł, piękny światłocień czy nawet odbicie na chodniki. Zdjęcie z podpunktu drugiego ( o kompozycji) miało nawiązać do sielanki, wakacji i odpoczynku, chciałam żeby widz, zatopił się w pięknym świetle i rozmarzył się o wakacjach, gdyż to właśnie odczułam w tym miejscu.
Jednak nie musicie odwoływać się tez tylko do swoich uczuć, można się skupić na np emocjach innych ludzi- szczęśliwego dziecka czy zakochanej pary. Tylko wasza spostrzegawczość, ciekawość i kreatywność jest waszym limitem- czyli inaczej- „sky is tle limit”.

4. Bądź kreatywny

Twoje zdjęcia nie mają przedstawiać tylko ludzi, możesz robić zdjęcia dosłownie wszystkiemu co Cię zainteresuje. Mogą to być witryny opuszczonych sklepów, kontrast pomiędzy starymi i nowymi budynkami, roślinność porastająca budynki. Twoje zdjęcia mają pokazać Twój pogląd na świat- ulicę. Wiec bądź kreatywny/a, pewny/a siebie i cierpliwy/a.

5. I najważniejsze- po prostu praktykuj

Sucha wiedza nigdy nie wejdzie sama do głowy, trzeba samemu poćwiczyć, wypróbować, złamać reguły i je naśladować, żeby wasze zdjęcia wychodziły coraz lepszy. Mówi się ze lepszym chemikiem jest człowiek który sam będzie mieszał niż ten co tylko wiernie skopiuje książkę. Więc wyjdź, poczuj ulice, porób zdjęcia i spróbuj sam/sama uchwycić piękne momenty.

Kolejna sprawa jest bycie konsekwentnym i praktykować to chociaż raz dziennie albo kilka razy w tygodniu. Tylko dzięki praktyce możecie stać się mistrzami.

Ponadto ważna jest tez postedycja i przeanalizowanie swoich zdjęć, poukładanie ich w foldery i grupy, zeby podtrzymywać inspiracje i poprawiać błędy. Zostawiajcie tez swoje zdjęcia z początków waszej przygody z street photography jak i normalnej aby na bieżąco monitorować postępy.

… a teraz trochę o historii

Za prekursora fotografii ulicznej uznaje się Henri Cartier-Bersona, fotografa francuskiego pochodzenia, który żył w latach 1908-2004. Napisał książkę „Decydujący moment” wydana w 1952r. Książka składa się z 126 fotografii tytułowego decydującego momentu. Ciekawostka- autorem okładki był Henri Matisse. Oprócz fotografii, zajmował się również malarstwem i filozofią.

Sporo osób jak wybiera swój pierwszy aparat fotograficzny, zastanawia się jaka jest różnica pomiędzy lustrzanką a bezlusterkowcem. W tym artykule przybliżę wam różnice pomiędzy nimi w jak najbardziej skondensowanej formie.

1. Konstrukcja

Największą różnica jest to że bezlusterkowiec nie posiada lustra. Dlatego został zaopatrzony w wizjer elektroniczny- pozwala nam to na zobaczenie jakie dokładnie zdjęcie nam wyjdzie. Dzięki temu na bieżąco możemy zmieniać i dostosowywać ustawienia. Ponadto nie zużywamy miejsca na karcie pamięci na nieudane próby. Jednak wizjer elektroniczny powoduje szybsze zużycie baterii.

Lustrzanki posiadają wizjer optyczny, jego główną zaletą jest szybkość zrobienia zdjęcia(w bezlusterkowcach są występuje delikatne opóźnienie na ułamek sekundy). Napewno dobrze sprawdzą się do zdjęć sportowych.

2. Zdjęcia w podróży

Bezlusterkowiec jest zwykle lżejszy od lustrzanki – zwłaszcza jego body, bo obiektywy mogą znacznie zwiększyć jego wagę. Jednak bardzo krótko trzymają baterie i trzeba mieć ładowarkę albo dodatkowe baterie. Oprócz tego w przeciwieństwie do lustrzanki nie wydają charakterystycznego głośnego dźwięku po naciśnięciu na spust migawki.

Lustrzanka zzdecydowanie dłużej trzyma baterię ale jednocześnie jest cięższa.

Podsumowanie

Kazdy początkujący fotograf albo nawet osoba robiącą zdjęcia dla siebie na wakacjachch spotkała się z problemem poruszonych zdjęć nocą. Szczególnie jeśli są to zdjęcia architektury bądź człowieka.

W tym artykule pokaże wam jak ustawić aparat w nocy lub ciemnych pomieszczeniach żeby zdjęcia wychodziły pięknie, a ich kolory były pełne.

Ustawienia aparatu

Oczywiście, aby wykonać inne ustawienia niż podane w aparacie trzeba zmienić tryb aparatu na manualny.

Prawdopodobnie wasze aparaty mają jeszcze opcje sceny-noc. Ale jeśli chcecie się nauczyć obsługiwać waszą kamerę to lepiej skorzystać z trybu manualnego.

Nastepnym krokiem jest ustawienie czasu- trzeba go wydłużyć do np 20-30 sekund. Jest to potrzebne żeby aparat mógł dostrzec więcej światła. Aby uniknąć trzęsącej się ręki, warto zastosować statyw.

Kolejne ustawienia czyli czułość ISO i przysłona bardzo zależą od fotografującego. Najlepiej się nauczyć ich na własnych probach- tak zwaną metodą prób i błędów oraz oczywiście poprzez obserwowanie innych fotografów.

Czułość ISO

Na początek taka podstawa- im mniejsze ISO tym mniej światła wpuszcza czyli wartości 100, 200 używamy przy dobrze oświetlonych pomieszczeniach. Większe to np 1600 czy nawet 3200 (największe w moim aparacie to aż 40000!), jednak tak duże wartości są rzadko używane i raczej służą do zachęcania klientów do kupna. W nowszych aparatach nawet na wyższej czułości ISO nie trzeba martwić się o szumy gdyż dobrze sobie z nimi radzą. Dlatego zasada- im mniej ISO tym lepiej już odchodzi.

Statyw

Statyw jest zdecydowanie żeby uchwycić dobre zdjęcia architektury w nocy. Zapobiega on trzęsieniu ręki, zwłaszcza w zimę:) Na rynku jest szeroki wybór, jednak jeśli nie chcemy go kupować lub zapomnieliśmy, to można wykorzystać naturalne statywy. Możemy znaleźć podpórkę np. balustradę, drzewo czy krzesło.

Teraz pokaże to wam zdjęcia architektury, zrobione w nocy wraz z dopiskami o ustawieniach.

Architektura jako dziedzina sztuki otacza nas większość czasu, codziennie mijamy ciekawe miejsca lub budynki, którym chcąc je uchwycić na zawsze, robimy zdjęcia. A może zobaczymy budynek, który widzimy codziennie w drodze do pracy w niecodziennym świetle, skąpany w promieniach słońca i zechcemy uwiecznić tę chwilę. Dla tych momentów warto nauczyć się trochę podstaw o fotografii architektury.

Sprzęt

Dwie najważniejsze części aparatu do fotografowania architektury, oprócz oczywiście body:) to obiektyw szerokokątny i statyw.
Obiektyw szerokokątny z ogniskową zamykającą się w ramach 4,5- 30mm. Charakteryzuje się szerokim kątem widzenia(powyżej 60 stopni, czyli może być nawet 180, co przekracza kąt widzenia ludzkiego oka!) i dużą głębią ostrości, która przyda się przy wyłapywaniu np. detalu na fasadzie.
Statyw sprawdza się dobrze kiedy chcemy ustawić dłuższy czas naświetlania, ekspozycję i wysoką czułość, przy trudniejszych warunkach pogodowych np. nocą jaki i świadomym kadrowaniem.

Kolejną mogącą się przydać rzeczą jest filtr polaryzacyjny – jest to nakładka na obiektyw, która redukuje odbicie światła od powierzchni niemetalicznych.

Perspektywa

To zmora fotografa-amatora, sposobów aby ją okiełznać i wykorzystać jest wiele. Zacznijmy od najprostszego czyli wykorzystanie obiektywu szerokokątnego i odsunięcie się od budynku. W ten sposób budynek na zdjęciu nie będzie wyglądał jak startująca rakieta ani nie będzie się nam walił na głowę;)

Kolejnym sposobem jest uchwycenie budynku stojąc dokładnie równolegle do jego fasady, również można się w tym celu odsunąć, albo wejść do budynku z naprzeciwka i z okna zrobić zdjęcie.
Jeszcze następnym są poprawki perspektywiczne w photoshopie lub innej aplikacji, ale o tym już w innym artykule:)

Odsuwanie się od obiektu daje zwykle dobre efekty, możecie to zobaczyć na surowych zdjęciach budynku- Rondo 1, który jest zlokalizowany w Warszawie, przy Rondzie Onz. Aby pokazać wam czy warto się odsuwać wypróbowałam kilka odległości, z czego ostatnia jest już prawie 1km dalej, tuz obok Fabryki Norblina.

Oczywiście, każda zasada ma swoje wyjątki, niektóre budynki aż proszą żeby sfotografować je od dołu, żeby mogły pokazać się w swojej całej okazałości. Tak jest w przypadku budynku- Mennica Legacy Tower, który dumnie prezentuje swoją ciekawą fasadę widzianą od dołu